De keerzijde van methodische vrijheid

Hoe meer methodieken je kent, hoe groter de valkuil.

Schreef ik laatst over hoe handig het is om veel methodieken te kennen en kunnen toepassen, dit heeft ook een keerzijde. We zeggen het vaak: “Gebruik wat werkt.” En dat is waar. Maar wie alles tegelijk wil inzetten, loopt een risico: je teams kunnen zich afvragen wat je nu eigenlijk bedoelt, of waar je nu eigenlijk heen wilt. Er ontstaat verwarring.

Soms spreek je niet meer dezelfde taal. In elke aanpak is wel een taal te vinden die erbij hoort, waardoor je een eenheid wordt. Denk aan de welbekende DISC: je kunt met humor reageren als iemand zegt: dit is wel een beetje mijn rode kant, of hier ben ik te blauw voor.

In het slechtste geval vervaagt de focus en weet niemand meer waar de methodieken voor dienden. Er is geen overzicht meer en je verliest jezelf weer in oude gewoonten.

Je ziet door de bomen het bos niet meer. En dan? Dan werkt zelfs de beste methode niet meer.

Daarom draait het niet alleen om wát je inzet, maar hóe. Ik help organisaties bewust kiezen, niet zomaar ‘een beetje van alles’, maar een doordachte, begeleide mix die aansluit op de context van nu.

🎯 Geen chaos, maar krachtige maatwerkinterventies. Geen ‘toolkistje open’, maar écht samen sturen.

Is het jou weleens overkomen dat je te veel methodes inzette? Wat kies jij in zo’n situatie: versimpelen of verrijken?